Mijn bijdrage sloot ik af met een oproep tot gebed. Voor het werk wat we doen voor de ChristenUnie mogen we telkens weer om een zegen vragen.

Na de pauze was er gelegenheid voor het stellen van vragen en discussie. We hebben gesproken over het Europese landbouwbeleid, over stimulerende maatregelen voor duurzame energieoplossingen (zonne-energie!) en over de rol van de Europese Commissie om toe te zien op handhaving. De ChristenUnie/SGP is van mening dat de Commissie er goed op moet toezien dat lidstaten de richtlijnen ook echt omzetten in nationale wetgeving en naleven, en dat als er doelstellingen met elkaar zijn afgesproken (bijvoorbeeld 30% vermindering van CO2-uitstoot in 2020) daar niet aan getornd kan worden, en dat deze ook echt moeten worden nageleefd.

Na afloop werd ik met de auto naar het station gebracht. Bij aankomst van de trein kon ik nog net de bloemen meenemen die ik als dank voor mijn bijdrage had ontvangen, en vloog toen op mijn hakjes over het perron. De deuren van de treinen wilden zich al weer sluiten, maar ik kon nog net naar binnen glippen. Ik kijk terug op een geslaagde inhoudelijke en gezellige avond!