Mijn vader stemt altijd, weer of geen weer. Of er nou partijen zijn die zijn visies delen of niet, altijd draaft hij op. Als kleine Rutger parkeerde hij mij voor de televisie terwijl hij aandachtig de debatten bekeek en soms driftig begon te knikken. Dan is hij het eens met de partij die aan het woord is, leerde ik al snel.

De rituele hoogmis van het stemmen is Voting Day, als mijn vader en ik extra vroeg van huis vertrokken om nog een democratische daad te doen voordat hij mij afzette op school. In de auto ging de autoradio harder, zodat mijn vader zich nog eenmaal goed kon informeren alvorens zijn Heilige Daad te voldoen. In het stemlokaal werd ik opgewacht door vriendelijk lachende ouderen, nog zo’n kenmerkœ van de politieke heilige communie. “Het is toch geen probleem dat ik mijn zoon meeneem?” vroeg mijn vader dan steevast. “Natuurlijk niet, meneer!”

Eenmaal in het stemhokje begreep ik opeens dondersgoed hoe Charlie zich moest hebben gevoeld in de Chocoladefabriek van Ronald Dahl.  Overal lonkende vakjes, een vers geslepen potlood, en zoveel opties…

Ettelijke jaren later zat ik in een zoveelste geschiedenisles met mijn docent die zo vol passie over de geschiedenis kon vertellen dat ik het idee had dat ik er zelf bij was. ‘De democratie en regering functioneert en bestaat bij gratie van de kiezer’ hoorde ik hem zeggen, en zoals een jeugdliefde kreeg ik het Zuid-Europees warm van binnen. Niet veel later vertelde hij met dezelfde passie over de grondwet van Thorbecke, het ontstaan van de parlementaire democratie, de vele testen die diezelfde democratie succesvol heeft doorstaan.

Soms voel ik mij derhalve een beetje een evangelist in het verspreiden van het heilige bericht: ga stemmen. Of je het nou wel allemaal prima en leuk vindt onder de huidige regering, of dat je er juist faliekant tegen bent. Of je nou elke dag de politieke pagina’s van de dagbladen doorspit of dat je vaker naar de Snapchatstories van Kim Kardashian kijkt: verdiep je in de materie, waarom vindt de ene partij X en de andere Y? Wat betekenen plannen voor mij? En treed samen met mij en miljoenen andere Nederlanders op 15 maart in de rituele hoogmis: ga naar de stembus en laat van je horen.

Door Rutger de Quay