Vrijdagmiddag - Ruth
Ergens vlakbij de Duitse grens (Haaksbergen) werden we als bestuur om 17.00u verwacht bij een gezellige kampeerboerderij De Pol. Voor iedereen ver weg dus, gemiddeld 2 uur rijden van ieders huisje. Een aantal van ons hadden aangegeven iets te later te komen vanwege werk en dergelijke. Uiteindelijk bleek ons Bestuurslid Intern, Aldert, de allereerste te zijn en heeft hij 1,5 uur moeten wachten totdat er nog een paar bestuursleden hem kwamen vergezellen. Uiteindelijk was iedereen er rond half 8 en gingen Harmjan en Aldert gelijk aan de slag met een lekkere salademaaltijd, die niet door iedereen werd gewaardeerd ;)
Na de maaltijd even afwassen en daarna gezellig buiten gezeten en Annemieke verwend met allemaal cadeautjes. Ze was jarig geweest en dat moest natuurlijk gevierd worden!
Daarna gingen we aan de bijbelstudie. Eerst even wat gezongen onder begeleiding van het mooie gitaarspel van Margreet. Rogier had een vervolgens een studie voorbereid aan de hand van 2 Petrus 1:5 e.v.: de stappen om je geloof te verrijken, om geestelijk te groeien. Nadenkend over de vragen die Rogier ons stelde, hadden we goede diepgaande gesprekken.
Verder hebben we de avond doorgebracht met brainstormen voor de beleidsplannen van PerspectieF. We hebben heel wat af gediscussieerd en nagedacht hoe we onze mooie vereniging tot meer bloei kunnen brengen. Een heel belangrijke conclusie: Ideeën genoeg, maar we hebben jullie als PerspectieFers hierbij heel hard nodig!!

Zaterdagochtend - Margreet

Het leven van een bestuurslid gaat niet altijd over rozen. In alle vroegte werden we aan de ontbijttafel verwacht. Na enkele broodjes genuttigd te hebben en opgevuld te hebben met een goede kop koffie, werden de auto’s gestart om te beginnen aan onze reis naar IJsselmuiden.

IJsselmuiden is voor mij bekend terrein. Tantes, ooms, neven, nichten en oma verblijven er. Maar vandaag is er geen tijd om familiebanden te gaan onderhouden. Het bezoek aan de rozenkwekerij ‘Sub Roza’ van meneer Van de Berg (29) staat op het programma. Hij heeft een 6 hectare gele rozen. Elke dag worden alle stekjes gecontroleerd en worden de ‘rijpe’ rozen eruit gehaald. Alle rozen worden aan haakjes gehangen, om vervolgens in een sorteermachine terrecht te komen. Daarna worden er van 20 gelijke rozen een bosje gemaakt.

Van den Berg gaf aan dat het noodzakelijk is om mee te gaan met de technische ontwikkelingen. Je ziet dat de kleinere kwekers het hoofd niet boven water houden. Van de Berg heeft, op het gebied van gele rozen, het grootste marktaandeel.
Wat mij heeft aangesproken is dat er op zondag in zijn bedrijf niet wordt gewerkt. Normaal gesproken moeten de stekjes elk dag worden verlost van de ‘rijpe rozen’. Van de Berg lost dit op door op zaterdag een dubbele shift te draaien.

Rond een uurtje of elf zat het bezoek erop. En begonnen de hoofdjes van de bestuursleden hetgeen ze gezien hadden om te zetten naar een politieke discussie. Moet een agrarisch bedrijf wel of geen subsidie krijgen om het hoofd boven water te houden. Is het geen weggegooid geld? Of moeten we de     Nederlandse Agri-cultuur in stand houden?

Al napratend stappen we weer in de auto richting Haaksbergen. We maken een tussenstop in Deventer om wat te eten en te drinken.


Zaterdagavond - Harmjan
Zaterdagavond hadden we een brainstorm over de toekomst van de vereniging op het programma staan. In het stukje van Ruth kan je lezen dat we daar eigenlijk vrijdagavond al mee waren begonnen. En ook na deze avond hebben we nog veel over de beleidsplannen gepraat en nagedacht.


















Zondag - Simcha
Rogier heeft mij voor het weekend gevraagd een kerk uit te zoeken om te bezoeken. Ik heb gekozen voor een pinkstergemeente, met in het achterhoofd de gedachte een aantal ‘gereformeerde’ broeders een cultuurshock te geven. Dat gebeurd ook, maar niet helemaal op de manier zoals ik gehoopt had. Er volgt namelijk een preek met veel grappen en grollen, maar wat vooral de ergernis wekt zijn een aantal grappen en keiharde opmerkingen over homoseksuelen. Los van het feit hoe wij als christenen tegen homofilie aankijken, de liefde ontbreekt. Dat geeft de meeste mensen achteraf toch een beetje een katergevoel. Je zou maar als persoon met homoseksuele gevoelens in zo’n kerk zitten.

Maar goed, dat katergevoel verdwijnt snel weer als we bij het huisje zijn. We eten met elkaar en ‘onze’ vrouwen verlaten ons alweer halverwege de middag. Hun weekend zit erop. De vijf overgebleven mannen gaan nog even een zwemmen bij een mooi meertje. Daarbij ontdekken we ook nog hoe goed Anton kan slapen in een auto die over een grote hobbelweg rijdt. Even een duik in het water. Daarna terug naar het huisje, even opruimen en dan zit het weekend er al weer op.