Het kiesstelsel
Mijn (Benjamins) hoofdtaak is om onderzoek te doen naar het kiesstelsel in Suriname met als doel een wetsontwerp op te stellen voor een alternatief stelsel. Momenteel worden de leden van het parlement gekozen per district op grond van het stelsel van evenredige vertegenwoordiging. Het kiesstelsel stamt uit 1987 en wordt al jaren door een groot deel van de bevolking als ‘onrechtvaardig’ beschouwd. Het grootste kritiekpunt is dat de verhouding tussen het aantal stemmen en zetels een grote mate van disproportionaliteit kent.

Zo zijn in de twee grootste kiesdistricten van Suriname (Paramaribo en Wanica), waar ruim 70 procent van het electoraat woont, minder dan 50 procent van de parlementszetels te verdienen. Het gevolg hiervan werd duidelijk bij de verkiezingen van mei 2010. DOE en de A-Combinatie (een groep van verschillende politieke partijen) zaten beiden qua stemmenaantal rond de 5 procent van alle stemmen in Suriname. Toch was de uitkomst van het systeem dat DOE één zetel kreeg toebedeeld en de A-Combinatie maar liefst zeven zetels.

De politicoloog Douglas Rae zei eens: “electoral laws are of special importance for every group and individual in the society, because they help to decide who writes other laws”. Een kiesstelsel waarin de burger zich serieus genomen voelt, zorgt ook voor een extra stuk vertrouwen in de politiek. Ik hoop dat ik mijn steentje hierin mag bijdragen.

Framing
De mankementen rond het Surinaamse kiesstelsel komen in de Nederlandse media nagenoeg niet aan de orde. Daarentegen is de Amnestiewet die onlangs is aangenomen wel breed uitgemeten via de diverse Nederlandse nieuwskanalen. Als communicatiedeskundige en als bakra (Surinaams voor kaaskop) valt mij (Evert) een aantal zaken op. Zo valt op dat veel Nederlandse journalistieke berichtgeving een eenzijdige insteek hebben. Er geven bijvoorbeeld geregeld tegenstanders van Bouterse (als advocaat Gerard Spong en andere nabestaanden van de slachtoffers) commentaar, maar de andere kant blijft veelal onbelicht.

Kortom: in Nederland overheerst één frame waarin Bouterse afgeschilderd wordt als crimineel, verwijzend naar zijn veroordeling in Nederland inzake drugssmokkel. Dit beeld wordt doorgetrokken naar enerzijds het strafproces betreffende de Decembermoorden (begaan in 1982) en anderzijds de invulling van zijn presidentschap anno nu. In de Surinaamse samenleving wordt dit frame bovendien onderbouwd met allerlei religieuze argumenten en beelden: er wordt gezegd dat Bouterse net als Barrabas amnestie verkregen heeft doordat het volk daarom vroeg. Wie is de Judas die het Recht voor eigen gewin verraadde?

In met name pinksterkerken wordt het tegenovergestelde beweerd: Bouterse is door God aangesteld als president en dus via hem zal Suriname gezegend worden. Aanhangers van Bouterse noemen hem dan ook, niet onverbloemd of zonder religieuze lading, de "verlosser" van Suriname. Dit frame wordt vervolgens ook onderbouwd met Bijbelse argumenten. Zo is de zittende president vergeleken met Saulus, die vele doden op zijn geweten heeft en na diens bekering Paulus is geworden. Paulus heeft vele vroegchristelijke gemeenten opgebouwd en hij heeft het grootste gedeelte van ons Nieuwe Testament geschreven. Ook Bouterse zou bekeerd zijn tot het christendom. Vergeving, (of amnestie), zou dan op zijn plaats zijn...

De reactie van Nederland wordt bij zowel voor- als tegenstanders in Suriname als destructief ervaren. Met name de DNA-leden van de regerende partijen, maar ook een redactionele en veel opiniërende berichten in dagbladen zeggen over de rol van Nederland: "de Noordzee" (politiek Den Haag, red.) wil Suriname herkoloniseren vanwege de hoeveelheid grondstoffen, omdat Nederland zelf in een economische crisis zit. Nederland zoekt een slachtoffer, zo psychologiseerde Dino Bouterse (zoon van) het terugroepen van de Nederlandse ambassadeur.

DOE gaat niet mee in de verergerde polarisatie en politisering, die door de aanname van de Amnestiewet is ontstaan. De DOE-partij heeft al, voordat Bouterse president geworden is, gewezen op de moeilijke situatie die zou ontstaan in het lopende strafproces. En zij is tegen de aanname van de Amnestiewet om tal van redenen en wil dat deze wet weer ingetrokken wordt. Als enige oppositiepartij ageert zij niet tegen Bouterse als persoon, maar is steevast gericht op de ontwikkeling van de republiek Suriname en haar inwoners. DOE staat dan ook voor een democratische rechtstaat, maar ook voor eenheid (in de zin van sociale cohesie). Het frame 'Bouterse is een crimineel' en het frame 'Bouterse is de verlosser' doen zowel Bouterse als de inwoners van Suriname onvoldoende recht.