In de Wet afbreking zwangerschap is al vastgelegd dat de alternatieven voor abortus, zoals adoptie, opvanghuizen en andere begeleiding bij het uitdragen van de zwangerschap, ter sprake moeten komen in het eerste gesprek dat een ongewenst zwangere vrouw heeft met een arts. Met dit gesprek gaat de wettelijke bedenktijd van vijf dagen in. Of en hoe deze alternatieven naar voren komen, is op dit moment niet te controleren en daarmee hoogst onduidelijk.

Zonder hulpverlener
Toch is er genoeg reden om aan te nemen dat deze alternatieven lang niet altijd door de abortusarts genoemd worden. Wat is een wet waard als deze niet gecontroleerd kan worden door de wetgever? In 2007 kregen de Fiom en de VBOK, de organisaties die zich bezighouden met hulp bij onbedoelde zwangerschap, in totaal bijna zesduizend hulpvragen. Dat is nog geen twintig procent van het totale aantal abortussen. Tachtig procent van de moeders pleegt dus abortus zonder bij die ingrijpende beslissing externe hulpverleners te raadplegen.

Abortusartsen moeten zelf alternatieven aandragen voor hun werk. Dat is verwonderlijk. Een eigenaar van een tabakszaak zal je het roken ook niet ontraden. Het eerste gesprek, waarbij alternatieven worden aangedragen, kan daarom beter gevoerd worden met een medewerker van de Fiom of de VBOK. Deze onafhankelijke consulent kan daarbij alle mogelijkheden bij een ongewenste zwangerschap aan bod laten komen. De druk op de vrouw zal afnemen. Je hoeft niet meer bij de tabakszaak weg te lopen zonder rookwaar te kopen.

De ChristenUnie doet er goed aan alles op alles te zetten om dit winstpunt op papier in de praktijk te brengen. Anders wordt een groot deel van de moeders die een abortus overwegen nooit geïnformeerd over de mogelijke alternatieven. Dat zal er toe leiden dat na vier jaar christelijke coalitie nog steeds duizenden ongeboren levens onnodig vernietigd worden.

Marijn Gunnink en Maaske Treurniet zijn respectievelijk vicevoorzitter en lid van PerspectieF, ChristenUnie-jongeren