De Partij voor de Vrijheid staat hoog in de peilingen omdat haar achterban bestaat uit mensen die trots zijn op de christelijke identiteit. Dat zei PVV-leider Geert Wilders onlangs op de Amerikaanse televisiezender Fox. Trots op de christelijke identiteit klinkt goed. Toch maak ik mij grote zorgen over de statische manier waarop het christelijke traditie en de aan haar ontleende identiteit hier wordt gebruikt.

De christelijke traditie bevriezen zodat deze nieuwe invloeden afketst werkt uiteindelijk averechts. Op de korte termijn stoot deze ijskoude benadering inderdaad af. Maar op de lange termijn hollen we hierdoor de Christelijke traditie van binnen uit. Tradities sterven namelijk uit als het levendige geloof er in ontbreekt. En geloof groeit pas echt in tijden van strijd en nieuwe invloeden. De reden dat de Amisch zo levendig geloven in hun traditie is dat ze op hun 18^e een jaar buiten de deur gaan kijken. Door deze ervaring buiten de traditionele levensstijl gaan ze de meerwaarde van de traditie pas echt inzien. Hier ontstaat het geloof wat de Amische traditie levendig houdt. Wilders' strijdt tegen nieuwe geloofsinvloeden met als doel de christelijke traditie te behouden leidt daarom uiteindelijk juist tot verval van de christelijke traditie. We hebben zijn bescherming helemaal niet nodig. Ons geloof in God kan bergen verzetten. Laat dus maar komen die Islam. 

Niet alleen vanuit onze kracht, maar ook vanuit onze opdracht als christen moeten we tolerant zijn ten opzichte van anders gelovigen. Misschien wel de belangrijkste (politieke) les uit de bijbel staat in Matteüs 7; 12  "wat gij niet wil dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet". Christenen hebben godsdienstvrijheid geclaimd. Wij kunnen vrijuit kerken en christelijke scholen bouwen. Zouden wij willen dat ons dat recht ontnomen wordt? Nee! Dan kunnen we nieuwkomers met eigen opvattingen toch ook niet deze rechten ontzeggen? Of zoals Wilders in de naam van de christelijke traditie voorstelt om zelfs het heilige boek van de Islam en al haar uitingsvormen te verbieden. Als we niet uitkijken glijden we hierdoor af naar het Franse model waar je alleen je geloof mag belijden achter de voordeur.  

De ChristenUnie belijdt het beginsel van godsdienstvrijheid. Dit beginsel geeft geen voorrang aan welke godsdienst dan ook. Dit in tegenstelling tot de SGP die ondanks het schrappen van de het woord 'theocratie' uit de partijvocabulaire wel theocratische idealen nastreeft. Deze partij erkent formeel alleen gewetensvrijheid. Door het voorrang geven van het Christendom claim je als christen een recht wat je anderen ontzegt. Dat verwerp ik. Onlangs werd mij daarom voorgehouden dat ik geïnfecteerd ben met het gelijkheidsdenken. Dit zie ik meer als compliment dan als aanval. Godsdienstvrijheid impliceert namelijk een bepaalde mate van godsdienstgelijkheid. Geen gelijkheid in morele of waarheidszin, maar gelijkheid in termen van basisrechten op uiting van deze godsdienst door haar aanhangers.  

Wil ik met dit alles zeggen dat de Islam voor mij in alle opzichten gelijk staat aan het Christendom? Zeker niet. Kijkend naar hoe in de naam van deze godsdienst wereldwijd veel mensen onderdrukt worden kan ik niet anders dan kritisch zijn. Toch zie ik het als mijn taak om randvoorwaarden te scheppen voor alle godsdienstige in plaats van dat ik mensen mijn geloof op probeer te leggen. Los van dat een waar geloof überhaupt niet opgelegd kan worden vind ik dat deze rol van evangelist bij de kerk hoort en niet bij de politiek. We moeten uitkijken dat deze rol niet alsnog via de achterdeur de Haagse kaasstulp ingeschoven wordt. Geloof en politiek gaan prima samen, maar kerk en staat moeten we vooral gescheiden houden. Door de christelijke traditie als ijkpunt te nemen voor alle nieuwe invloeden bestaat het gevaar dat we juist aan de kern van het christendom voorbij schieten, namelijk naastenliefde. Ik hoop daarom van harte dat de ChristenUnie niet in de mooie praatjes van Wilders meeloopt.

IJmert Muilwijk is voorzitter van PerspectieF, ChristenUnie jongeren en columnist voor het Centraal Weekblad