Deze column is verschenen in de reeks "InPerspectieF" in Handschrift, jg. 2, uitgave 3, april 2001. Handschrift is het politiek magazine van de ChristenUnie.

"Alles is ijdelheid. De zon komt op en de zon gaat onder en hijgend ijlt zij naar de plaats waar zij opkomt. Alle beken stromen naar de zee, nochtans wordt de zee niet vol. Wat geweest is, dat zal er zijn, en wat gedaan is, dat zal gedaan worden; er is niets nieuws onder de zon."

De Prediker weet mij altijd weer te boeien met zijn prikkelende uitspraken. Lang voordat Elton John zijn lied ‘The circle of life’ schreef voor de bekende film The Lion King, sprak de Prediker al over de kringloop van het leven.
Als christenen worden we daar nog wel eens verlegen van: kringloop van het leven? We hebben het niet zo op dat soort New Age-achtige termen. Maar de Prediker stelt het gewoon nuchter vast: wat geweest is dat zal er zijn, wat gedaan is zal gedaan worden, er is niets nieuws onder de zon.

Politici kunnen daaruit de lering trekken dat in het verleden gemaakte fouten absolute garanties zijn voor de toekomst. In theorie zouden zij dus – als mensen die de lakens schijnen uit te delen in de samenleving - de toekomst in sommige opzichten naar hun hand moeten kunnen zetten. Namelijk door te leren van de gemaakte fouten en daarop te anticiperen bij nieuw uit te stippelen beleid. Zo zouden dikke dossiers moeten helpen om rampen, zoals die in Enschede en Volendam, in de toekomst te voorkomen. Althans, voor zover zij het gevolg zijn van menselijke onachtzaamheid en onverantwoord gedoogbeleid. Ik help u hopen dat het helpt. Maar ik ken de geschiedenis, net als u, en ik weet dat deze hoop waarschijnlijk ijdelheid zal blijken. De werkelijkheid is weerbarstig, en de mens van nature geneigd tot alle kwaad. Waarmee overigens niet gezegd is dat het debat over de inhoud van de dossiers maar niet meer gevoerd moet worden en de verantwoordelijke personen op dezelfde zetels als voorheen moeten blijven zitten.

Er zijn mensen die de kringloop van het leven met de mens als hopeloos middelpunt tot uitgangspunt willen verheffen voor het bedrijven van politiek. En daarmee zijn deze vertegenwoordigers van een conservatieve stroming – hoewel klein in getal – toch echte blikvangers geworden. In de afgelopen tijd waren ze een ware mediahype en ook christenen lijken van hun nogal realistische mensbeeld gecharmeerd te zijn. Ze zijn huns ondanks een nieuw fenomeen onder Neêrlands waterige zonnetje. In het haperende vooruitgangsdenken van deze tijd wint het conservatisme terrein. De mens, bijna goddelijk gemaakt, verschrompelt tot een nietig en miserabel creatuur als het zijn afkomst vergeet.

Echter, christen-politici, jong en oud, laten zich als het goed is niet verleiden hun geboortepapieren te veronachtzamen. Ze houden ze in de linkerbinnenzak van hun colbert, op hun hart. Vanuit de wetenschap dat er Iemand is die de loop van de geschiedenis in Zijn hand heeft, staan zij met beide benen op de grond en vervullen hun taak met een gezonde dosis realisme. Wanneer de moed hen in de schoenen dreigt te zakken vervallen ze niet in cynisme maar werpen een hoopvolle blik op een panorama dat nu nog in nevelen gehuld is: de dag waarop de zon zich niet meer naar haar ondergang zal haasten. De dag waarop ze zullen weten wat de woorden van psalm 8 kunnen inhouden: "Wat is de mens, dat Gij zijner gedenkt en het mensenkind dat Gij naar hem omziet? Toch hebt Gij hem bijna goddelijk gemaakt en hem met heerlijkheid en luister gekroond. O HERE, onze Here, hoe heerlijk is uw naam op de ganse aarde!" Dat zet de schijnbare kringloop van het leven in een heel ander perspectief!

Annette van Kalkeren, voorzitter PerspectieF, ChristenUnie-jongeren