Uiterst links moet de SP een antwoord bedenken op de grote kiezersschare die naar de PVV is gelopen. De PvdA houdt vertrouwen in Cohen, maar heeft een verouderd verkiezingsprogramma. De sociaaldemocraten moeten nieuwe vruchtbare bodem vinden om het rode arbeidsroosje weer te laten opbloeien. De GroenLinks-achterban is erg duurzaam, maar nadelig is dat na Halsema ook Sap naar de macht lonkt en het principe onderhevig dreigt te worden aan het compromis. Is de achterban daar wel toe bereid? D66 manoeuvreert zich in het midden, maar valt weg in het geweld tussen de flanken. De ChristenUnie wil zich uitgesproken christelijk in het midden profileren, maar wordt door media stelselmatig ‘links van het midden’ geplaatst, waardoor veel kiezers bezorgd zijn. Het CDA houdt een interne discussie om de betekenis van de ‘C’ te hervinden, christelijk of conservatief?

Dan resten nog drie partijen waar het opvallend rustig is: de SGP die koersvast haar achterban behoudt, ondanks het knipogen naar het kabinet, de VVD die uitermate content is met haar eerste premier en de gedogende PVV, die inmiddels een grote achterban heeft vergaard. Stilte voor de storm?

De linkerflank en het midden smachten naar een periode zonder verkiezingen, een wapenstilstand. Zij zullen de eigen ideologie moeten aanscherpen om zich helder te kunnen profileren en nieuwe wapens te ontwikkelen. Want voor we het weten opent de strijd zich weer en mag de kiezer in het stemhokje van zich laten horen.

Deze column is geschreven door Robert Heij (voorzitter PerspectieF) en verscheen op 15 maart 2011 in het Friesch Dagblad.