Helaas, als je het PerspectieF vraagt, want deze nieuwe wens heeft weinig te maken met de belangen van het kind en geeft de school nog meer taken die daar niet thuis horen. De school is in de eerste plaats een ‘opvangplaats’ voor het kind –van de werkende ouders- geworden en dat er ook nog geleerd wordt, is bijzaak geworden.

 

Enkele maanden geleden stond men te juichen. Eindelijk werd er tegemoet gekomen aan de problemen die veel (werkende) ouders hadden. De mogelijkheden voor een 4-daagse schoolweek werden beperkt en de lestijden voor onder- en bovenbouw gelijk getrokken. De argumentatie luidde als volgt “dit maakt het leven voor werkende ouders een stuk makkelijker”. Waar in het eerste geval het belang van het kind nog in beeld was (de lesuren goed verdelen over de week), was dat bij het tweede deel volkomen verdwenen. Is er misschien iemand op het idee gekomen dat de verschillen tussen onder- en bovenbouw een reden zouden kunnen hebben. Bijvoorbeeld dat een jong kind minder school ‘aan kan’ dan een wat ouder kind? Kortom, de school wordt niet meer afgestemd op het kind, maar op zijn ouders.

 

Het nieuwe plan past volledig in het plaatje. Wat is er nu makkelijker dan je kinderen de hele dag op een-en-dezelfde locatie te laten opvangen; waarbij ze nog iets leren ook?! Terecht komen de scholen in verzet. Daar is een school niet voor bedoeld. Het is de verantwoordelijkheid van de ouders om hun kinderen een plek te bieden tot zij uitgewerkt zijn, de school mag daar bij assisteren, maar nooit gedwongen worden dit op poten te zetten. Bovendien is het gebouw toegesneden op onderwijs; niet op het verzorgen van maaltijden (denk aan een goede keuken), dagelijkse spelactiviteiten en wat dies meer zij. Een goede realisatie van de plannen vraag een forse verbouwing voor de meeste scholen; dus als de ouders zo’n opvang willen moeten de scholen/gemeenten maar met geld over de brug komen?

 

En of het voor die leerlingen nu zo wenselijk is? Natuurlijk is gezeul met kinderen niet goed, maar de hele dag in je ‘leeromgeving’ verblijven evenmin. Na schooltijd elders ondergebracht worden, kunnen kinderen echt wel aan. Verandering van spijs doet eten! Hoevaak speelden kinderen voorheen niet bij een vriendje of vriendinnetje? En dan is de vraag naar bekwame opvangkrachten nog niet eens gesteld...

 

Het is duidelijk, het klinkt misschien heel mooi, maar de werkelijkheid is heel wat weerbarstiger. De school wordt opgezadeld met een zoveelste probleem van de samenleving. Misschien moet de politiek (en sommige ouders) leren dat een school niet om de ouders maar om het kind draait. Laten we dan ook onbevooroordeeld kijken naar wat het beste voor het kind is en daar nieuwe wegen voor zoeken.