Steeds meer vrouwen krijgen problemen na een abortus, zo bleek uit een evaluatie van de abortuswet in 2011. Hiertoe was besloten tot een postabortus onderzoek, maar dit schijnt steeds te worden uitgesteld. Des te gunstiger voor de pro-abortuslobby. Na de evaluatie was afgesproken dat er voorlichtingsmateriaal zou komen, omdat vrouwen beter op de hoogte moeten zijn. Dit hangt ook nog steeds in de lucht en dat baart Schreeuw om Leven zorgen.

Schreeuw om Leven krijgt de meeste hulpvragen via de mail en telefoon. Dit zijn er zo’n 250 per jaar. Vrouwen geven aan geen abortus te willen als ze kijken naar hun gevoel, maar wel als ze kijken naar hun verstand. De druk van deze vrouwen zou volgens Schreeuw om Leven moeten worden verminderd door middel van informatie. Veel vrouwen krijgen naderhand spijt doordat ze van te voren niet wisten hoe groot hun kindje was en hoe de abortus precies in zijn werk ging. Tijdens de abortus wordt er ook een echo gemaakt. Veel vrouwen krijgen deze echo niet te zien, tenzij ze er om vragen. Vrouwen geven naderhand aan bang te zijn geweest geen abortus te willen plegen als ze het zouden zien. Schreeuw om Leven ziet dit des te meer als een reden om vrouwen standaard te vragen of ze met de echo mee willen kijken.

Erg bijzonder was het om te zien hoe Schreeuw om Leven na al die jaren nog steeds met zoveel hartstocht haar werk doet. Toen wij vroegen hoe zij omgingen met de kritische maatschappij, gaven zij als antwoord dat iedere partij zo zijn stokpaardje heeft en dat een mens moet vechten voor dat wat belangrijk is: er staan immers levens op het spel.

In het gesprek met Siriz waren we als PerspectieF erg geïnteresseerd naar hun benadering in een keuzegesprek met een vrouw. Siriz probeert de feiten voor een vrouw op een rijtje te zetten, zodat ze meer overzicht heeft over haar keuzemogelijkheden en de gevolgen daarvan. Ook doen zij postabortus gesprekken, waarin zij ook de keuzemogelijkheden op een rijtje zetten. Vervolgens helpen ze de vrouw om haar zichzelf af te vragen of ze het anders zou hebben gedaan. Siriz heeft naast de hulpverlening ook nog een opvanghuis waar jonge moeders voor een periode van 9 maanden worden opgevangen. Daarna komen er weer nieuwe moeders wonen.

Bij Siriz valt al snel op dat de organisatie geen ijzersterke mening wilt neerzetten, zoals Schreeuw om Leven dat doet. Vrouwen die een abortus overwegen, moeten volgens Siriz bij hen terecht kunnen. Wanneer er een waardeoordeel is, zou dat alleen maar voor meer druk zorgen. Dit is dan ook meteen de reden dat Siriz uit de VBOK, die nog steeds bestaat, is ontstaan als organisatie zonder Christelijke overtuiging. Echter hebben ze wel een mening over het ontstaan van leven, namelijk vanaf de conceptie. En ieder leven heeft volgens hen ook het recht geboren te worden.

Wat Siriz en Schreeuw om Leven onder andere gemeen hebben is het belang van de man in het proces rondom abortus. De man weet zich vaak geen raad en heeft ook hulpverlening nodig. Als PerspectieF kunnen ook wij ons hier in vinden. Abortus wordt gezien als een verkregen recht, maar hoe zit het met het recht van de man?