Redacteur: Marnix Koops

Richard Nixon en de War on Drugs

Om de huidige redenering van de ChristenUnie beter te begrijpen is het belangrijk om het morele argument – drugs zijn inherent slecht, voor de samenleving en het individu - goed onder de loep te nemen. Waar komen de sterk negatieve associaties rond drugs vandaan en hoe is de anti-drug retoriek in de (christelijk-conservatieve) politiek terecht gekomen? Om dat beter te begrijpen is het belangrijk om in te zoomen op de Verenigde Staten tijdens het presidentschap van Richard Nixon. In Nixons eerste jaar als president (1969) waren de VS tot op het bot verdeeld over de rechtvaardiging van de Vietnamoorlog en een groeiende groep burgers stelde zich wantrouwend op richting de overheid. Deze anti-war beweging, die voor een groot deel bestond uit hippies, ontpopte zich als een felle tegenstander van Nixons administratie en had een grote impact op het denken rond die tijd.

De hippies stonden naast hun anti-war sentiment natuurlijk ook bekend om hun notoire drugsgebruik. Drugs zoals LSD, Psilocybine (de werkzame stof in paddo’s/truffels) en MDMA, vanaf hier aangeduid als psychedelica, werden na de Tweede Wereldoorlog onderzocht voor hun geneeskundige werking in het lab en werden vanaf de jaren 60 (MDMA pas rond de jaren 80) voor het eerst veel gebruikt door jongeren. Mede door het bewustzijn vergrotende effect van de drugs ontstond rond die tijd een counterculture in de VS tegen de Vietnamoorlog - een steeds groter probleem voor Nixon. Om onder andere de counterculture voor te zijn en zijn eigen positie te verbeteren, initieerde de president de War on Drugs, een beslissing met ontzettend grote gevolgen tot op de dag van vandaag.

Psychedelica met weinig negatieve neveneffecten - vrijwel niet verslavend en geen lichamelijke bijwerkingen - werden opeens geframed als levensgevaarlijk en op dezelfde lijst gezet als cocaïne en heroïne. Al het onderzoek met LSD en Psilocybine en later ook MDMA werd stopgezet, terwijl veelbelovende resultaten werden behaald met patiënten met PTSD, depressie en OCD. De disruptieve effecten op de Afro-Amerikaanse gemeenschap door de misplaatste obsessie met marihuana waren en zijn enorm - een disproportionele hoeveelheid Afro-Amerikanen zit in de gevangenis voor het overtreden van de drugswet.

Hoe slecht zijn drugs?

Rond de jaren 70 werd veel pseudowetenschap vanuit Amerika verspreid door de regeringen Nixon en Reagan over de bijeffecten van drugs. Een voorbeeld hiervan was een fabel die rondging dat je hersenen konden krimpen na het gebruik van psychedelica. In Nederland en in de rest van Europa werd de War on Drugs in meer of mindere mate overgenomen. Psychedelica werden verboden en kwamen op lijst 1 van de Opiumwet te staan in Nederland, wat betekent dat ze als harddrugs worden beschouwd.

Nu ik de voorgeschiedenis kort heb besproken lijkt het mij juist om te kijken naar de daadwerkelijke negatieve aspecten van de drugs en die naast bijvoorbeeld alcohol en nicotine te leggen. In 2009 vroeg een groep experts in opdracht van het RIVM zich af welke drug het gevaarlijkst was, beoordeeld op acute en chronische giftigheid, verslaving en de sociale schade op gebruikers- en bevolkingsniveau (1). Een van hun conclusies was dat alcohol en tabak slechter scoorden dan respectievelijk marihuana, MDMA, LSD en paddo’s (zie voor hele lijst, (2)). Inderdaad, eerder genoemde drugs zijn zeker gevaarlijk en kunnen misbruikt worden, maar vanuit deze redenatie zouden alcohol en nicotine nog eerder verboden moeten worden.

In het Westen en zelfs in de Bijbel zien we dat alcohol sociaal-cultureel aanvaard is, denk bijvoorbeeld aan de Bruiloft in Kana waar Jezus water verandert in wijn. Minder gevaarlijke drugs zijn echter streng verboden. Aangezien drugs nog geen rol speelde in de tijd van de Bijbel weten we niet wat het Bijbelse standpunt is over drugs, al kan wel gezegd worden dat alcoholmisbruik wordt veroordeeld. Misbruik en de daaropvolgende afbraak van het lichaam moet dus worden voorkomen, maar het is lastig om nog vast te stellen of het sporadisch gebruik van psychedelica hier onder zou vallen. Hier kan nog wel worden opgemerkt dat een of twee biertjes verschilt met het verlies van controle en het hallucinerende effect na het gebruik van psychedelica. De zogenoemde reis in een andere wereld, de trip, kan als onwenselijk worden beschouwd, vanwege het Bijbelse principe dat je als christen bij voorkeur je geest niet laat vertroebelen.

Voor- en nadelen drugsverbod

Tegenstanders van het legaliseren van softdrugs en psychedelica voeren verschillende argumenten aan, met als voornaamste tegenargumenten de stepping stone theorie en een stijging van het gebruik van drugs. Softdrugs zouden fungeren als gateway drug naar zware drugs zoals cocaïne. Het bewijs voor deze theorie is echter flinterdun. De aangehaalde

onderzoeken verwarren verbanden, het gebruik van soft- en harddrugs, met een oorzaak gevolg relatie en daarnaast laat ander onderzoek zien dat juist overmatig alcoholmisbruik kan leiden tot het gebruiken van harddrugs. Ook laat onderzoek zien dat in landen waar marihuana legaal werd het gebruik niet per se toenam. Wel blijft staan dat legalisering lijkt op goedkeuring voor drugsgebruik vanaf de overheid, maar goede voorlichting moet duidelijk maken dat legalisering een noodgreep blijft voor een groot maatschappelijk probleem, en niet een keuze die licht genomen wordt.

De voordelen van legalisering van marihuana en psychedelica zijn namelijk veelbelovend. De kwaliteit van drugs wordt gegarandeerd, drugsdealers verliezen een groot gedeelte van hun inkomsten, minder drugsgeweld, minder schade voor het milieu door chemisch afval en het geld dat wordt bespaard op politie en wordt verdiend met nieuwe belastinginkomsten kan worden gestoken in verslavingsproblematiek en voorlichting. Een klein percentage van de bevolking zat altijd gevoelig blijven voor verslaving – wel of geen drugsverbod. De ChristenUnie kan beter investeren in de problematiek achter de verslaving, in plaats van blijven oproepen tot meer drugspreventie en hogere straffen voor drugscriminaliteit.

Want wat heeft de 50 jaar durende War on Drugs in de VS precies opgeleverd? Een half miljoen Amerikanen zitten opgesloten voor drugscriminaliteit en de kosten van deze oorlog worden grof geschat rond de 2,5 biljoen dollar, terwijl het percentage drugsgebruikers stabiel is gebleven en het drugsgeweld alleen maar is toegenomen (3). Het wordt tijd dat PerspectieF de ChristenUnie oproept om haar standpunt ten overstaan van drugs nog een keer te overdenken, want ook in Nederland wordt de samenleving ontwricht door uit de hand gelopen drugscriminaliteit. Neem de VS als voorbeeld hoe het niet moet en wees als Nederland een gidsland binnen Europa: legaliseer marihuana en psychedelica en investeer de opbrengsten in het helpen van verslaafden.

Bronnen:

1. https://www.rivm.nl/bibliotheek/rapporten/340001001.pdf

2. https://www.jellinek.nl/vraag-antwoord/welke-drug-is-de-gevaarlijkste/

3. https://lagunatreatment.com/addiction-research/war-on-drugs/