door René van der Lee

Zaterdag 6 januari 2007 - Op een landgoed in Friesland bouwde de ChristenUnie mee aan een nieuw kabinet. Ook in het overwegend katholieke Brabant scoorde de partij van André Rouvoet goed.

Tot voor kort was Brabant voor de ChristenUnie een overzichtelijke provincie. Stemmen waren er slechts te halen in protestantse enclaves als het Land van Heusden en Altena en de Westhoek (Dinteloord, Fijnaart, Willemstad). Maar bij de Tweede Kamerverkiezingen van november bleek de partij van André Rouvoet opeens in de gunst te zijn gevallen van veel meer Brabanders: 21.698 om precies te zijn, bijna drie keer zoveel als in 2003.
Wat verwachten al die Brabanders van de ChristenUnie, nu die met PvdA en CDA aan tafel zit om een kabinet in elkaar te timmeren? En hoe kan het dat een partij op gereformeerde grondslag het plotseling zo goed doet in een overwegend katholieke provincie als Brabant?
Een analyse van de verkiezingsuitslag leert dat nogal wat Brabanders ontgoocheld zijn door het CDA, dat de harde hervormingen van het kabinet-Balkenende door dik en dun steunde. „De focus was veel te veel gericht op economische ontwikkeling“, zegt Hermen Vreugdenhil uit Nieuwendijk, op 7 maart lijsttrekker voor de Christen-
Unie bij de Provinciale Statenverkiezingen. Christelijke begrippen als barmhartigheid en rentmeesterschap verdwenen zo goed als áchter de horizon, zo oordeelden ook veel Brabanders.

De ChristenUnie is bij uitstek geschikt om ’een brug te slaan naar een christelijk-sociaal kabinet met PvdA en CDA’, zegt de 22-jarige Tilburger Rogier Havelaar, voorzitter van PerspectieF, de snel groeiende jongerenorganisatie van de ChristenUnie. „Met de PvdA zitten we op één lijn als het gaat om sociaal-economische vraagstukken, bij het CDA denken ze min of meer hetzelfde over justitiële zaken en normen en waarden.“
Abortus

De ChristenUnie wil in de formatie ook afspraken maken over principieel beladen onderwerpen als abortus en euthanasie. Maar het idee dat de liberale wetgeving van nu kan worden teruggedraaid, is niet reëel, beseft Rinus van Langevelde, voorzitter van de Brabantse afdeling. „Elke stap in de goede richting is welkom.“ Als voorbeeld noemt hij het verbeteren van de palliatieve zorg voor terminale patiënten en het nadrukkelijker aandragen van alternatieven aan vrouwen die een abortus willen laten plegen. „Als je duidelijk maakt dat een moeder haar kind ook kan laten adopteren, kan dat toch een aantal abortussen voorkomen. Nu is het zo dat als een vlokkentest niet goed is, medici je nog al eens in de richting van een abortus duwen. Dan moet je als vrouw toch stevig in je schoenen staan als je dat weigert. In de wet staat nu dat een abortus alleen is toegestaan in geval van een noodsituatie. Laten we zorgen dat daar ook de hand aan wordt gehouden en dat er geen abortus wordt gepleegd als er een kind met een hazenlip op komst is, zoals pas is gebleken.“

Ook Van Langevelde vindt dat bij het CDA de ’christelijke notie’ te veel op de achtergrond is geraakt. „Het hoeft er niet van af te druipen, maar je mag er af en toe toch best iets van laten merken? De ChristenUnie heeft de hervormingen van het kabinet gesteund, maar er had best iets gedaan kunnen worden aan de scherpe kantjes. En hetzelfde geldt voor het vreemdelingenbeleid van minister Verdonk.“

Hermen Vreugdenhil hoopt dat de ChristenUnie ook het milieu hoog op de agenda weet te krijgen bij de kabinetsformatie. „Er moet weer een echte minister van Milieu komen, Van Geel is als staatssecretaris toch behoorlijk ondergesneeuwd.“
Bron: Brabants Dagblad, 6 januari 2007