Het Joodse volk heeft een geschiedenis die getekend is door vervolging. Tweeduizend jaar verdrukking heeft zijn sporen achtergelaten. Het gevolg is dat de grens tussen gezonde kritiek en antisemitisme in de ogen van de Joden vervaagt. Israël voelt zich uitgespuugd door de wereld. Een studiereis naar Israël maakte PerspectieF het belang duidelijk van politieke steun aan Israël. Die steun is in de eerste plaats gefundeerd op historie en in de tweede plaats op religie.

In de jaren na de Tweede Wereldoorlog werd de vorming van de staat Israël van harte gesteund door een schuldbewust Europa. Men had het gevoel dat het Joodse volk genoeg geleden had en nu recht had op een staat. Er was momentum door de verschillende aliyot (immigratiegolven) voorafgaande aan de vorming van de staat en het gevoel van schuld dat in Europa werd beleefd. Toch moet de vorming van de staat Israël en de meningsopbouw erover niet in termen van schuld of onschuld worden gezien. Aanvankelijk was er gebrek aan kritiek omdat men nog de last van de Tweede Wereldoorlog op zich voelde drukken. De Yom Kippoer-oorlog wordt door velen gezien als het keerpunt in deze houding. Inmiddels wordt in de media de nadruk steeds vaker gelegd op het leed van het Palestijnse volk. Juist in dit klimaat is het belangrijk te benadrukken dat het Joodse volk een historisch recht hebben op –in ieder geval een gedeelte- van het land Israël. In de afgelopen drieduizend jaar hebben er altijd Joden gewoond in het land. Symptoom van deze verbondenheid die de Joden ervaren met deze grond is de ongekende kolonisatiedrang die de Joden in de jaren voorafgaand aan de stichting van de staat aan de dag hebben gelegd.

Een belangrijk argument voor christelijke politiek om deze staat te steunen, is de verbondenheid die de christenen hebben met de Joden. Romeinen 11 laat ons zien dat de heidenen zijn geënt op de olijf van Israël. Dit bijbelgedeelte geeft duidelijk aan dat onze wortels in het Joodse geloof liggen. De Joodse God is onze God, en dat maakt de Joden tot onze broeders en zusters. Deze verbondenheid verplicht ons tot het steunen van dit volk, wat door de jaren heen zo gewond is geraakt, mede door de hand van de christenen. Juist in een tijd waarin het Joodse volk wederom het gevoel heeft afgewezen te worden door de internationale gemeenschap is het belangrijk kleur te bekennen en Israël te steunen.

Toch is het hierbij zeer belangrijk om op te merken dat deze relatie niet inhoudt dat wij kritiekloos langs de zijlijn staan. Net als in een normale familierelatie is het belangrijk waar nodig kritiek te geven. Israëls wonden zijn echter niet zomaar genezen. 2000 Jaar verdrukking zorgt ervoor dat kritiek vaak in termen van antisemitisme wordt geïnterpreteerd. Tegelijkertijd stelt Israël zich door haar moderne en democratische karakter open voor kritiek vanuit de internationale gemeenschap en worden om diezelfde reden ook terecht hogere eisen aan Israël gesteld door deze gemeenschap. We moeten het als onze opdracht zien een relatie op te bouwen die deze kritiek aankan, maar gebouwd is op vriendschap. Alleen binnen de kaders van zo’n relatie kan kritiek landen en een beginpunt vormen voor de weg naar de vrede. Binnen dezelfde kaders schrijft PerspectieF aan een scripta over het conflict, die de basis zal vormen voor de discussie over dit thema binnen de ChristenUnie.

Mart Keuning is bestuurslid politiek
Arie Kuiper is politiek commissaris Buitenlandse Zaken

Bron: Nederlands Dagblad, 19 juni 2007