Onderstaand artikel is op 07 januari 2002 gepubliceerd in het ND

Is het nog langer verantwoord dat SGP en ChristenUnie gescheiden optrekken? Hans Valkenburg gaat de struikelblokken bij langs.

door Hans Valkenburg

Een nieuw jaar is begonnen, met - onder andere - een nieuwe munt en nieuwe verkiezingen. We worden Europeaan, of we het leuk vinden of niet. Wat is de toekomst van de christelijke politiek, is een interessante en zeer relevante vraag die daarbij gesteld moet worden? Ik wil me bij deze vraag even richten op de kleine christelijke partijen.

Allereerst kun je zeggen: christelijke politiek altijd zal blijven bestaan. Uiteindelijk geloven we dat God de wereld regeert, en dat Hij zich altijd in onze geschiedenis zal mengen. Het is ten diepste zijn geschiedenis, hoe gruwelijk ze soms ook mag lijken. Op de laatste dag zal Hij deze geschiedenis voltooid hebben en zijn wij één met Hem.

Tot die tijd zal christelijke politiek altijd aanwezig zijn, in welke vorm dan ook. Politiek die geïnspireerd en geënt zal zijn op het evangelie van Jezus Christus, die de vervulling van de Decaloog is. Politiek die nu eens omschreven is in de Stad Gods (Augustinus), dan weer vertaald in een tweerijkenleer (Maarten Luther) of bepaald in de Institutie (Johannes Calvijn) etc. etc.

Dit is een zeer geruststellende benadering, maar ook tamelijk abstract. De vraag komt dichterbij als stil wordt gestaan bij de toekomst van de ChristenUnie en de SGP. Begrijp me goed, ik heb veel vertrouwen in beide partijen. Bovendien vind ik hun standpunten en aanpak toekomstgericht. Wat dat betreft geen probleem dus.

Maar we moeten wel redelijk blijven. Beide partijen gaan een toekomst in waarin hun gedachtegoed (christelijke politiek in meer of mindere mate geschoeid op de gereformeerde leest) meer en meer zal verwateren. Europa wint politiek terrein, in mijn visie vanaf 1 januari zelfs in versneld tempo. Het unieke geluid en de invloed van deze partijen zal snel afnemen, op Europees niveau, maar ook in Nederland. De wetgeving komt immers steeds meer van 'boven', uit Brussel. En een democratie waarin het geluid van kleinere partijen goed gehoord kan worden, kent Europa niet.

Gescheiden
Is dit verschrikkelijk? Nee, want zoals gezegd, christelijke politiek zal altijd blijven bestaan. Het is echter wel belangrijk erbij stil te staan, goed na te denken en conclusies te trekken. Het zou goed zijn als de ChristenUnie en de SGP voldoende modern, helder en overlevingsgedreven zouden zijn om hun gescheiden bestaan te evalueren vanuit een Europese invalshoek.

Is het verstandig als partijen naast elkaar te blijven bestaan? Ik denk van niet. Nota bene de eurofractie is reeds een gezamenlijke fractie. Het enige wat beide partijen echt scheidt, is de vrouwenkwestie, de partijcultuur en de gedachten over de theocratie.

De vrouwenkwestie is reeds acuut. In het voorjaar van 2002 komt in de Tweede Kamer wellicht in de ChristenUnie-fractie ook een vrouw, die geregeld mede de standpunten van de SGP zal verdedigen. Daarvoor moet dus in elk geval een oplossing komen, en ik neem aan dat men niet met de rug naar elkaar toe gaat staan. Bovendien is de vrouwenkwestie partijtechnisch op te vangen in een uniestructuur. De SGP mag van mij wat dat betreft volledig achter haar ideeën blijven staan.

Vervolgens de partijcultuur. Dit zal een kwestie zijn van tijd, geduld en veel leren van elkaar. Maar als het onoverkomenlijk is, dan hoor ik dat graag uit de mond van de partijvoorzitters Van Daalen of Kolijn. Het klinkt misschien vreemd, maar mijns inziens zal met name de ChristenUnie zichzelf op dit punt een opener houding moeten aanmeten. Niet dat belerende; leer SGP'ers nu eens echt serieus nemen en ga een open discussie aan, met het risico dat je hun soms gelijk moet geven. Laat vriendschap, passie en aandacht eens je uitgangspunt zijn in plaats van waarheid, onwrikbaarheid en overtuigen.


Discussie
De gedachten omtrent het nastreven van theocratie lijken een geweldig obstakel. Maar ik ben ervan overtuigd dat de verschillen minder groot zijn dan vermoed wordt. Natuurlijk, in brochures lijkt het verschil al snel groot; dan lijkt het of de ene partij ervan leeft en de andere er niet over nadenkt. Maar in een goede discussie blijkt die kloof absoluut minder groot. Zeker in deze tijd van vernietigende tolerantie.

De partijen zouden naar een organisatorische unie moeten streven en ik daag daarom de jongeren van beide partijen uit een discussie over het theocratisch gedachtegoed te organiseren. Stip samen eens de verschillen aan en werk die uit. Ik heb al een thema: Theocratie, achterlijk of actueel? Ik daag bovendien Van Daalen, Kollijn, Veling en Van de Vlies uit zich over deze kwestie, zoals hier uiteengezet, uit te laten. Misschien ligt er wel een geweldige toekomst! (7 januari 2002)

De auteur is oud-voorzitter van de ChristenUnie-jongerenorganisatie PerspectieF

©Nederlands Dagblad