onderstaand artikel is op 03 april 2002 gepubliceerd in het ND

door Frank Visser

In de krant van donderdag wordt door M.J. Arntzen kritiek geleverd op het verkiezingscongres van de ChristenUnie. Het congres zou een wat goedkope en zouteloze start zijn geweest, een circusachtig gebeuren. Krijn de Jong wijst in de krant van vrijdag op een foto bij de totstandkoming van de unie waar het glas geheven wordt, terwijl hij liever biddende handen had gezien. We moeten ons zelf natuurlijk altijd een spiegel voor houden en kijken waar het beter kan, maar de opmerkingen van beide inzenders behoeven toch enige nuance.

Beide reacties hebben één ding gemeen: ze zijn gebaseerd op wat de inzenders hebben gelezen in de media, terwijl ze zelf niet aanwezig zijn geweest bij de desbetreffende gebeurtenissen en ook niemand lijken te hebben gesproken die daar wel is geweest. Je moet hier heel voorzichtig mee zijn. Allereerst selecteren de media wat zij aan hun lezers laten zien, waardoor je een gebeurtenis altijd door de bril van een ander ziet. Ten tweede kan wat de lezer hieruit haalt, heel wat anders zijn dan wat de desbetreffende journalist heeft willen communiceren.


Er gebeurde meer
Arntzen vergeet te vertellen over de vele christelijke liederen die zijn gezongen tijdens het congres, waaronder het indrukwekkende 'Samen in de Naam van Jezus'. Hij vergeet ook de meditatie van de emeritus-predikant uit Capelle te noemen die nu namens de ChristenUnie in de gemeenteraad is verkozen. Ook het getuigenis van Yvette Lont, ex-drugsverslaafde en nu namens de ChristenUnie deelraadslid in AmsterdamZuidoost, wordt niet genoemd.

Het congres was verre van goedkoop en zouteloos. Centraal stond vooral de inhoud en ook het gebed had een belangrijke plaats. De ontspannende elementen waren er vooral om de kiesverenigingen voor de komende campagne te motiveren. En dat vind ik niet verkeerd. Deze elementen kunnen zelfs nog wel wat sterker. Wat mij betreft worden de congressen nog veel meer een interactief gebeuren.

Grapjes mogen overigens best. God heeft ons niet voor niets lachspieren gegeven. De reactie van Arntzen op een aantal grapjes is mijns inziens niet terecht, maar je moet er denk ik echt bij geweest zijn om hierover te kunnen oordelen. Hier geldt ook dat humor door iedereen verschillend wordt ervaren: waar de ene hard om lacht, brengt bij de ander slechts een klein glimlachje.

Eén punt zou ik wel graag willen aanstippen: Kars Veling kreeg tijdens het congres inderdaad een grote bril. Dit was echter een grap van Hans Valkenburg, die Kars Veling een boek overhandigde over het ontstaan van de ChristenUnie en was dus niet door de ChristenUnie zelf zo opgezet. Bovendien wilde deze grap juist het betoog van Arntzen onderstrepen: het moet niet gaan om uiterlijkheden! Tegelijkertijd mag het wel een aandachtspunt zijn. Of we het nu willen of niet: in deze mediacultuur speelt het gewoon een belangrijke rol.

Reden voor feest
Krijn de Jong stoorde zich aan een foto waarop het glas werd geheven door de partijleiders. Wat is er verkeerd aan het heffen van een glas? Er was toch reden voor feest?! Wie zegt dat er bij die bijeenkomst geen biddende handen zijn geweest? En hoeveel gebed is hier niet aan voorafgegaan? Gebed neemt juist een belangrijke plaats in bij de ChristenUnie. Ik zou Krijn de Jong willen oproepen zich gratis te abonneren op de gebedslijst van de ChristenUnie. Elke maand krijgt elke abonnee per email actuele gebedspunten. Daarnaast wil ik van de gelegenheid gebruik maken de kroonbede voor de verkiezingen onder de aandacht te brengen die mede wordt ondersteund door de ChristenUnie (http://www.kroonbede.nl).

Ik ben het eens met de oproep van beide inzenders om het evangelie centraal te houden. Dat is de kracht van de ChristenUnie. We moeten altijd (niet alleen in de politiek!) oppassen voor zelfgenoegzaamheid. Het is louter genade dat wij mogen weten dat God ons verlost heeft door Jezus' bloed. Bij de ChristenUnie gaat het om de doorwerking van dit evangelie in de politiek. Dit zijn inderdaad niet alleen sociale implicaties, zoals Arntzen stelt. Dit maakt het verkiezingsprogramma van de ChristenUnie, vind ik, ook wel duidelijk: Durf te kiezen voor normen!

Frank Visser woont in Haarlem en was afgevaardigde op het Uniecongres.