van onze redactie samenleving

AMERSFOORT - Begripsverwarring tussen mensen met een pro life standpunt en mensen die dat standpunt niet hebben, bestaat. En dat is ook niet zo vreemd, omdat er geen gemeenschappelijke overeenstemming meer is over een terminologie die geworteld is in de joods-chriselijke traditie.

Een term als 'barmhartigheid' bijvoorbeeld. ,,Hoe kan het anders, dat levensbeëindigend handelen door de een gezien wordt als ultieme daad van barmhartigheid, en door de ander als wrede vorm van barmhartigheid door goddelozen.'' Maar ook binnen de pro life beweging kom je ,,bij sommigen'' begripsverwarring tegen. ,,Dat is bijvoorbeeld het geval wanneer stoppen met een behandeling, of het toedienen van een hoge dosis pijnbestrijding, euthanasie genoemd wordt, terwijl het dat niet is.''

Deze opmerkingen van oud-directeur van Stichting Schuilplaats S. Stoop (tegenwoordig burgemeester van Dirksland) zaterdag op een themadag 'Pro Life', waren met name voor de pro life groep bedoeld. Want de dag - met zo'n honderd deelnemers - was een gezamenlijk project van de actieve pro life jonerenorganisatie Schuilplaats-Jongeren, genoemd naar de gelijknamige christelijke hulpverleningsinstantie in Veenendaal. En twee jongerenorganisaties in de christelijke politiek: de SGP-jongeren, met (volgens eigen opgave) 15.000 aangesloten jongeren van 12 tot 28 jaar die willen nadenken over de relatie politiek en geloof; en PerspectieF, de gelijkgezinde jongerenclub met 2500 leden binnen de ChristenUnie.

SGP-leider B.J. van der Vlies herkent de begripsverwarring tussen mede- en tegenstanders als het gaat om zaken rond leven en dood. Maar toch, zo hield hij de jongeren voor, is dat geen eindpunt. ,,Uitgepraat zijn en tegenover elkaar staan. Is dat dilemma het eindpunt? Geenszins. Je kunt dan altijd het gebrekvolle onder de aandacht brengen. De discussies rond de pil van Drion, omgang met dementerenden, het hele thema over levensmoeheid: daar schrikken veel mensen, ook na alle wetgeving van paars, toch nog voor terug. Op dat punt kun je dus twijfel zaaien.''

Pro-life
Als bezinnende opening kregen de jongeren een referaat te horen van directeur dr. R. Seldenrijk van de Nederlandse Patiënten Vereniging. Seldenrijk schetste de ontwikkeling van wat tegenwoordig bijna als vanzelfsprekend de pro life beweging genoemd wordt. Tijdens het proces van (politiek) acceptatie van euthanasie, ontstond in september 1999 spontaan het Platform Zorg voor Leven, dat uiteindelijk in zekere zin symbool kwam te staan voor deze beweging. Het Platform - een bundeling van circa veertig christelijke en niet-christelijke organisaties - wilde zich als brede beweging te weer stellen tegen de euthanasiewet.

Maar de opmars naar die pro-life beweging, aldus Seldenrijk, is veel eerder ingezet. Zij is eigenlijk in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw ontstaan, doordat mensen zich bundelden in organisaties. ,,Als eerste noem ik het Nederlands Artsenverbond (NAV) en de VBOK (Vereniging ter Bescherming van het Ongeboren Kind), die in 1972 ontstonden naar aanleiding van de abortusdiscussie. Toen legalisering van euthanasie werd verwacht zijn de Stichting Schuilplaats (1980), de Nederlandse Patënten Vereniging (1982) en de Juristenverenigng Pro Vita (1983) opgericht. We kunnen ook denken aan de Stichting Pro Life (1986) om een christelijke zorgverzekering in de markt te zetten en het prof.dr. G.A. Lindeboom Instituut voor medische ethiek (1987). In 1985 ontstond de Stichting Schreeuw om leven.''

Evangelisatie
Maar inmiddels geïnstitutionaliseerd, staat deze beweging voor nieuwe uitdagingen. ,,De zaak waarvoor wij staan, zou je wat mij betreft evangelisatie kunnen noemen. Ons thema 'Pro-life in woord en daad' is er in ieder geval van afgeleid. Wij hebben waarden en normen in de aanbieding.'' Niet in de opheffingsuitverkoop, zegt Seldenrijk, maar als waardevol bezit om over te nemen. ,,Als een soort kruikje van de weduwe van Zarfath: blijven uitdragen (1 Kon. 17:9-16). Als je het liever nieuwtestamentisch zegt, kun je denken aan de woorden van Petrus: Altijd bereid tot het afleggen van verantwoording van de hoop die in ons is; dat moeten we doen als er naar wordt gevraagd (...), dát werkt wervend. Zó zijn de eerste christengemeenten groot geworden en zó is het christendom over de aarde verspreid. Maar we zijn gewaarschuwd, want het tegendeel is ook waar: christendom dat niet werft, stérft, en de cultuur gaat dood.''

©Nederlands Dagblad